در سیاره مرموز «کواوار» در فاصله ۶ میلیارد کیلومتری خورشید چه می‌گذرد؟
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۰۹۲۰۷۲
ایتنا - دانشمندان می‌گویند برای شناخت بهتر اینکه این جرم چگونه حتی اصلا می‌تواند وجود داشته باشد، پژوهش‌های بیشتری لازم است.
حلقه‌ای که دانشمندان تصور می‌کردند نمی‌توانست وجود داشته باشد، پیرامون سیاره‌ای در منظومه شمسی ما پیدا شده است.
به گزارش ایتنا و به نقل از ایندیپندنت، این حلقه شبیه به حلقه‌هایی است که آن‌طور که شناخته شده است به دور سایر سیارات مجاور از جمله زحل می‌پیچند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
علاوه بر این، این حلقه از چیزی که دانشمندان تصور می‌کردند ممکن است باشد، بسیار دورتر است. این حلقه جدید، دو برابر دورتر از آنچه پژوهشگران تصور می‌کردند فیزیک اجازه می‌دهد، از کواوار قرار دارد.
از این رو، این مسئله به بررسی مجدد شناخت ما از تشکیل حلقه‌های سیاره‌ای و فیزیک حاکم بر آنها نیاز دارد. این به نوبه خود می‌تواند به ما در درک بهتر حلقه‌های مشهورتر در اطراف سیارات شناخته‌شده‌تر از جمله زحل و مشتری کمک کند.
اما دانشمندان می‌گویند برای شناخت بهتر اینکه این جرم چگونه حتی اصلا می‌تواند وجود داشته باشد، پژوهش‌های بیشتری لازم است.
این سیاره کوتوله و حلقه آن با هم ، فراتر از نپتون، به دور خورشید می‌چرخند و هفتمین منظومه از این دست به شمار می‌روند که پیدا شده‌اند.
این کشف را یک تیم بین‌المللی از ستاره‌شناسان با استفاده از هیپرکم - دوربینی بسیار حساس با سرعت بالا انجام داد که دانشمندان دانشگاه شفیلد آن را ساخته‌اند.
این تلسکوپ روی بزرگ‌ترین تلسکوپ نوری جهان، تلسکوپ بزرگ جزایر قناری (GTC) با قطر ۱۰.۴ متر در لا پالما نصب شده است.
از آنجایی که حلقه‌ها به قدری کم‌نورند که نمی‌توان آنها را مستقیما در یک تصویر مشاهده کرد، این کشف با مشاهده یک اختفا انجام شد - زمانی که کواوار، حین چرخش به دور خورشید، جلوی نور ستاره پس‌زمینه را گرفت.
اگرچه این رویداد کمتر از یک دقیقه به طول انجامید، اما به شکل غیرمنتظره‌ای قبل و بعد از آن دو کاهش در نور رخ داد که نشان‌دهنده وجود سامانه حلقه‌ای پیرامون کواوار است.
منظومه‌های حلقه‌ای در منظومه شمسی نسبتا نادرند و علاوه بر حلقه‌های پیرامون زحل، مشتری، اورانوس و نپتون، تنها دو سیاره کوچک حلقه دارند - چاریکو و هائومه‌آ.
همه سامانههای حلقه‌ای که پیش‌تر شناخته شده بودند، به‌دلیل گردششان به دور جرم اصلی، می‌توانند پایدار بمانند.
به گفته اخترشناسان، آنچه سامانه حلقه‌ای پیرامون کواوار را قابل توجه می‌کند این است که این جرم، در فاصله بیش از هفت برابر شعاع سیاره قرار دارد - دو برابر بیشتر از آنچه پیش‌تر تصور می‌شد که بیشترین حد نهایی باشد که در آن، سامانههای حلقه‌ای می‌توانند پایدار بمانند.
از این رو، این کشف موجب شده است که در نظریه‌های تشکیل حلقه، بازنگری شود.
پروفسور ویک دیلون، یکی از نویسندگان این مقاله از بخش فیزیک و نجوم دانشگاه شفیلد، گفت: «کشف این منظومه حلقه‌ای جدید در منظومه شمسی غیرمنتظره بود و یافتن حلقه‌هایی تا این حد دور از کواوار، به‌طور مضاعف دور از انتظار بود. این موضوع، تصورات پیشین ما درباره چگونگی تشکیل چنین حلقه‌هایی را به چالش می‌کشد.
«استفاده از دوربین پرسرعت ما - هیپرکم - کلید این کشف بود چرا که این رویداد کمتر از یک دقیقه به طول انجامید و حلقه‌ها بسیار کوچک‌تر و کم‌نورتر از آن‌اند که در یک تصویر مستقیم دیده شوند.»
«هر کسی در کودکی چیزهایی درباره حلقه‌های باشکوه زحل یاد می‌گیرد، بنابراین امیدواریم این یافته جدید، شناخت بیشتری در مورد چگونگی پیدایش آنها ارائه دهد.»
این مقاله که در نیچر منتشر شد، شامل ۵۹ پژوهشگر دانشگاهی از سراسر جهان بود و بخشی از آن را شورای تسهیلات علم و فناوری تامین مالی کرد و شش دانشگاه بریتانیا - شفیلد، ادینبرو، سنت اندروز، وارویک، بیرمنگام، و دانشگاه آزاد [بریتانیا] را شامل می‌شد.
منبع: ايتنا
کلیدواژه: فضا ناسا حلقه ای حلقه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۹۲۰۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حقایق پنهان درباره ماه
ماه یکی از سیاره‌های نزدیک به کره زمین می‌باشد که این کره دارای قطر حدودی ۳۵۰۰ کیلومتری می‌باشد و شب‌ها با انعکاس نور خورشید به سطح کره زمین، منجر به روشنایی این کره می‌شود. با این حال کره ماه دارای حقایق پنهان و بسیار جالبی است که بی شک شاید هر یک از ما اطلاعات کافی و زیادی نسبت به این کره نداشته باشیم.
ماه بوی باروت می‌دهد
به گفته فضانوردان آپولو ۱۱، ماه بویی دارد که به لباس‌های فضایی، تجهیزات و نمونه‌های جمع‌آوری‌شان چسبیده بود و وقتی یکی از اینها در محیط قرار می‌گرفت دوباره بوی ماه قابل تشخیص بود. فضانوردان این فضاپیما اولین کسانی بودند که پا روی کره ماه گذاشتند. آنها این بو را فلزی توصیف کردند، چیزی شبیه بوی باروت سوخته یا بوی هوا پس از خاموش‌شدن ترقه. به احتمال زیاد منشأ این بو یک واکنش شیمیایی بین ماده‌ای در غبار ماه و اکسیژن موجود در هواست. البته نمونه‌های ماه روی زمین بو ندارند و پژوهشگران می‌گویند این باید به دلیل یک واکنش موقت باشد.
ماه هم «ماه‌لرزه» دارد
همانطور که مناطقی از سیاره ما با زلزله تکان می‌خورند، ماه‌لرزه‌هایی هم اتفاق می‌افتد. البته مدت آنها طولانی‌تر و شدت آنها ضعیف‌تر از زلزله‌های روی زمین است. دانشمندان می‌گویند این لرزش‌ها می‌تواند دلایل مختلفی مانند برخورد شهاب‌سنگ‌ها، تغییرات دما، گرانش زمین و ... داشته باشد. آنها ماه‌لرزه‌ها را در چهار طبقه دسته‌بندی کرده‌اند: عمیق، حرارتی، شهابی و سطحی. لرزه‌های حرارتی معمول‌ترین لرزه‌ها هستند و شدت زیادی ندارند. لرزه‌های حرارتی به دلیل اختلاف دمای شب و روز ایجاد می‌شود، لرزه‌های شهابی هم به دلیل برخورد شهاب‌سنگ‌ها اتفاق می‌افتد. اما لرزه‌های شدید و طولانی زیر سر لرزه‌های سطحی ماه هستند.
محصول یک برخورد غول‌پیکر است
نظرات مختلفی درباره شکل تولد ماه وجود دارد، اما پذیرفته‌ترین توضیح درباره چگونگی شکل‌گیری ماه، نظریه برخورد بزرگ نامیده می‌شود. طبق این نظریه سیاره‌ای به اندازه مریخ با زمین اولیه برخورد کرده و ابری از این برخورد تشکیل می‌دهد که در نهایت بعد از چندین میلیون سال به ماه تبدیل می‌شود. به گفته موزه تاریخ طبیعی لندن شواهدی از این برخورد را می‌توان در نمونه‌های گرفته‌شده از ماه در ماموریت‌های آپولو پیدا کرد. این یافته‌ها نشان می‌دهد ترکیب ماه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با ترکیب زمین‌شناسی زمین دارد که این به دلیل همان برخورد و جداشدن بخشی از زمین قدیمی است.
ما همیشه یک طرف ماه را می‌بینیم
شاید برایتان عجیب باشد ولی ما فقط یک طرف ماه را می‌بینیم، زیرا ماه دقیقا با همان سرعتی که به دور خود می‌چرخد به دور زمین هم می‌چرخد و این‌طوری ما فقط یک طرف آن را می‌بینیم. از همین‌جا اصطلاح «نیمه تاریک ماه» گرفته شده که در واقع درست نیست، زیرا سمت دور ماه همان مقدار نور خورشید را دریافت می‌کند که قسمت نزدیک و سمت زمینِ آن دریافت می‌کند. ماه به طور دایم رو به سطح زمین است. به این معنی که یک روز کامل ماه (مدت زمانی که طول می‌کشد تا ماه یک بار به دور خودش بچرخد) حدود ۴ دقیقه است؛ بنابراین اگر ماه اصلا نمی‌چرخید می‌توانستیم طرف‌های دیگر ماه را ببینیم.
منبع: روزنامه خراسان
باشگاه خبرنگاران جوان وب‌گردی خواندنی‌ها
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند